بفهمیم در تشکیلات سیاسی
این رئیس دولتی که می‌آید،
رئیس‌جمهوری که می‌آید،
رهبری که می‌آید،
امامی که می‌آید،
پیغمبری که می‌آید،
وزیر دارایی که می‌آید،
اگر شما می‌خواهید ابزار هر کدام باشید و مشتاق هستید و علاقه دارید،
با او سازگار هستید یا نه؟
اول بفهمید که چه کار می‌کنید،
بدانید که چه کار می‌کنید.
یزید که نمی‌تواند در انتظار ظهور امام حسین (ع) باشد،
نمی‌شود،
معاویه که نمی‌تواند در انتظار ظهور علی (ع) باشد،
ابوجهل و ابولهب که نمی‌توانند در انتظار محمد (ص) باشند.
یا کسانی که نه این و نه آن هستند،
نه از غلط دارند و نه از صحیح دارند،
آن‌ها چطور می‌توانند از برای مهدی ابزار باشند؟
آن هم دولت جهان‌شمولی که تمام عالم تکلیف را علی‌ا‌لاطلاق شامل است،
چطور می‌توانند ابزار باشند؟
اگر کسی این حرف را بزند که ساخته شوند، چطور ساخته شوند؟
بنده می‌خواهم جنسی را بخرم هزار تومان ارزش دارد،
هیچ پولی هم ندارم، به آن‌جا بروم گدایی کنم؟
یا نهصد تومان دارم، صد تومان کم است، شفاعت.
کسی که هیچ شباهتی ندارد چه؟
یک بچه‌مکتبی آن‌قدر کودن بود که
معلم الف و ب را درس می‌داد،
هر چه می‌گفت دال را کج می‌نویسند الف می‌نوشت،
کمی کج بنویس که به دال شبیه باشد،
این‌قدر کودن بود.
ما کودن‌تر هستیم، ما شباهت نداریم.
