شفاعت روضهخوانها
.
ما به چه اعتماد داریم؟ به شفاعت؟
شفاعتی که روضهخوانها برای ما درست کردند که یک قطره اشک بریزید، تمام گناهان گذشته و فعلیه و آینده به اندازه ستارگان و به اندازه برگ درختان و به اندازه قطرات دریاها…
این مزخرفات چیست برای مردم میگویید؟
مردم را به گناه وادار میکنید. فلان کسی که قمارباز است، زناکار است، لات است، الوات است، هر چه هست، میگوید مانعی ندارد ما فقط عاشورا گریه میکنیم و بس است، کافی است.
اعتماد به شفاعت؟
شبیه شفاعتی که از برای مسیحیها است که این شفاعت اینچنینی هم دنباله آن است، شفاعتی که بر خلاف عدل است، بر خلاف عقل است، برخلاف فضل است، بر خلاف نزول شریعت است.
شریعت نیامده است که شما اینقدر دعا بخوانید -در مفاتیح است- این قدر دعا و تمام شد دیگر. اگر به اندازه تمام ذرات عالم گناه کردی خدا میبخشد.
نفهمیدیم! این چه دینی است؟ impotenzastop.it!
بیدینی بهتر از این دین است دیگر. بیدینی هم میداند دو دوتا چهارتاست، سه سهتا نهتاست، این نه، حساب ندارد، اعتماد به شفاعت است، چه شفاعتی؟
«وَ لا يَشْفَعُونَ إِلاَّ لِمَنِ ارْتَضى» در حدیث رضوی دارد، امامرضا (ع) که ناظر است حقاً به قرآن میفرماید: «مَنْ سَرَّتْهُ حَسَنَتُهُ وَ سَاءَتْهُ سَيِّئَتُهُ»
این است.
هم شافع باید مرضی عند الله باشد، هم مشفَّع مرضی عند الله باشد، هم کار قابل شفاعت باشد.
کسی که جنس هزار تومانی میخواهد بخرد، با یک قران که نمیشود بخرد، بله، نهصد تومانی را صد تومان شفاعت. تا مقداری راه آمده باشد، بعد دستش را بگیرند بکشند.
«مَنْ سَرَّتْهُ حَسَنَتُهُ وَ سَاءَتْهُ سَيِّئَتُهُ»، اگر کسی کار بدی کرد، بدش نیامد، اینجا شفاعت یعنی چه؟ معلوم است از بد بدش نمیآید. اگر کسی کار خوب کرد و خوشش نیامد، برای او بد و خوب یکسان است.
پس کسی که در قلبش مؤمن است و لذا «ادَّخَرْتُ شَفَاعَتِي لِأَهْلِ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي»، صغائر که «إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ» اگر کبائر تکرار نشود، اگر پای مؤمن لغزید و کبیرهای انجام داد، توبه هست، شفاعت هست، مغفرت هست