.
بحارالانوار، صفحه ۳۶۲، حدیث ۱۳۱:
«إِنَّ قَائِمَنَا»
این‌جا را باید خون گریه کرد، «إِنَّ قَائِمَنَا (عج)». حضرت ما را معذور می‌دارند که مکرر بلند نمی‌شویم، یک‌مرتبه بلند شویم کافی است. گرچه همیشه ما باید قیام داشته باشیم برای اینکه به حضرت نزدیک بشویم. «إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ» همان حدیثی که اشاره کردم، «اسْتَقْبَلَ مِنْ جَهَلَةِ النَّاسِ أَشَدَّ مِمَّا اسْتَقْبَلَهُ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مِنْ جُهَّالِ الْجَاهِلِيَّةِ». این‌جا باید خون گریه کرد. «فَقُلْتُ وَ كَيْفَ ذَلِكَ»، چطور؟ مردم مسلمان هستند، شیعۀ مرتضی علی هستند، این همه کتاب هست. یکی از دوستان قدیمی هم‌سن ما می‌گفت: خانه‌ام برای کتاب‌های من خیلی کوچک است، گفتم: چطور؟ مگر چند اتاق داری؟ گفت: پنج اتاق دارد، در چهار اتاق آن کتاب است، گفتم: از معارف قرآن هم در آن وجود دارد؟ گفت: چه عرض کنم، باید ببینم. گفتم: این پنج اتاق که چهارتای آن زیادی است، یکی برای زندگی خودت است، تمام کتاب‌ها را در رودخانه قم بریز، تو چه می‌گویی؟ این‌قدر کتاب داری، کتبی که مربوط به کتاب‌الله باشدف نمی‌دانی داری یا نداری؟
«إِذَا قَامَ اسْتَقْبَلَ مِنْ جَهَلَةِ النَّاسِ أَشَدَّ مِمَّا اسْتَقْبَلَهُ رَسُولُ اللَّهِ (ص)». دل امام زمان خون است و دل‌های آباد برای امام زمان خون است، چقدر مصیبت در غیبت و چقدر در حضور ببیند. با پیغمبر بزرگوار قبل از رسالت کاری نداشتند، چون داعیه نبود، با امام زمان همه در غیبت کار دارند، چون برخلاف سنّت او، بر خلاف وضع او کار می‌کنند. پیغمبر زمانی که تشریف آوردند بُت‌پرست‌ها، لات‌پرست‌ها، عزی‌پرست‌ها، منات ثالثة الأخری‌پرست‌ها، مثلثین، مثنین و غیره، آن‌ها بیشتر می‌توانستند قبول کنند. اما حدیث این است: «إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ اسْتَقْبَلَ مِنْ جَهَلَةِ النَّاسِ أَشَدَّ مِمَّا اسْتَقْبَلَهُ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مِنْ جُهَّالِ الْجَاهِلِيَّةِ فَقُلْتُ وَ كَيْفَ ذَلِكَ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) أَتَى النَّاسَ وَ هُمْ يَعْبُدُونَ الْحِجَارَةَ وَ الصُّخُورَ وَ الْعِيدَانَ وَ الْخُشُبَ الْمَنْحُوتَةَ»، این‌ها را می‌پرستیدند. […] باید محرز باشد که در مقام بیان است، قرآن محرز نیست که در مقام بیان است. ابوجهل این حرف‌ها را نمی‌زد، یعنی بلد نیست. «وَ إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَتَى النَّاسَ وَ كُلُّهُمْ يَتَأَوَّلُ عَلَيْهِ كِتَابَ اللَّهِ وَ يَحْتَجُّ عَلَيْهِ». چرا؟ به دو علت:
۱- برای اینکه بعضی وقت‌ها خالی از عریضه نماند، این‌ها به آیه‌‌ای استدلال می‌کنند اما نظر خود را بر آیه تحمیل می‌کنند، «يَحْتَجُّ».
۲- چون امام زمان تشریف می‌آورند مدام «قَالَ الله» می‌گویند، این حجج و این آیات و این چنین و چنان باید مقابله کنند.
مقابله به دو طریق است:
۱- این حرف‌ها چیست که می‌گویید؟ کتاب روضه‌خوان‌ها، این همه اجماع، این همه روایت.
۲- آیه بیاور، آیه را می‌خواند: «حُرِّمَ ذلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنينَ»، «حُرِّمَ» یعنی محروم هستند، این محرومیت با کراهت هم می‌سازد. «کُتِبَ»، نوشتن هم یک نوشتنِ مستحب است و یک نوشتنِ واجب است. «يَتَأَوَّلُ عَلَيْهِ كِتَابَ» …
