.
در آن جریان مجلس امیرالمؤمنین (ع) که گروهی از اصحاب بودند،
امام حسن هم در خدمت حضرت بودند،
کسی سؤال کرد: یا امیرالمؤمنین «مَن هم النّاس؟»، (الفرقان فى تفسیر القرآن بالقرآن، ج 7، ص 119)
ناس چه کسانی هستند؟
حضرت رو به امام حسن کردند، فرمودند: تو بگو،
عرض کرد: پدر جان، من چطور در حضور شما حرف بزنم؟
حضرت فرمودند: من به کناری می‌روم که من را نبینی.
حضرت کنار رفتند،
حضرت فرمود: «نحن النّاس و شيعتنا أشباه النّاس و سائر النّاس نسناس»،
انسان‌های درست ما هستیم،
«و شيعتنا» کسانی که دنبال ما بروند،
نه در لفظ،
نه در شین و یاء و عین،
آن‌ها که دنباله‌روی ما باشند، ما در کل ابعاد دنبال کتاب و سنّت هستیم،
آن‌ها هم دنبال ما باشند، ولو خیلی فاصله باشد،
فاصله بین عصمت و عدالت و…
این طرف باشیم.
ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی کین ره که تو می‌روی به ترکستان است
ترکستان چیست، به گورستان است، به جهنمستان است،
همه ما این‌طور هستیم.
اگر ما می‌خواهیم منتظر ظهور ولیّ امر باشیم…
دیشب یک نفر داشت صحبت می‌کرد،
من گفتم تلویزیون را خاموش کنید، این‌ها چه حماقت‌هایی است؟
ممکن است ما کسانی که در سن وسط هستیم،
وقتی امام زمان می‌آید باشیم! تو چه می‌گویی؟!
قرآن را مطالعه کنید، فاصله دارد، هنوز مانده است.
اگر زود بیاید به نفع ما است؟ یعنی به نفع ماها است؟
بعضی از جملات در روایت است می‌خوانیم و حق داریم از گریه بی‌هوش شویم.
او می‌آید می‌خواهد چه کار کند؟
همین حوزه ما را یک مقدار بیشتر،
کفایه ما را یک مقدار بیشتر،
مکاسب ما را یک مقدار بیشتر،
مسجد ما را یک مقدار بیشتر،
آیت‌‌الله‌العظمی‌های ما را یک مقدار بیشتر،
رساله ما را، احوط و اقوی یک مقدار بیشتر،
این است؟
این نیست،
«يَهْدِمُ مَا كَانَ قَبْلَهُ كَمَا هَدَمَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)»، (الغیبة (للنعمانی)، ص 231)
همه را خراب می‌کند،
بروید، دور شوید.بفهمیم در تشکیلات سیاسی
