عبور جنب تنها از غير مسجدالحرام و مسجدالنبى جايز و از اين دو حرام است، و آن‌‌جا هم كه جايز است در صورتى كه داراى بيش از يك درب باشد به‌‌عنوان راه عبور ضرورى از آن استفاده شود، بنابراين اگر هدف از ورود جنب در مسجد عبور ضرورى نيست بلكه به‌‌عنوان تماشا يا مقصدى ديگر است جايز نيست، زيرا «الاّ عابِردى سَبيلٍ»قدر متيّقن آن‌‌گونه عبورى را تجويز مى‌‌كند كه تنها مسجد را راه مرور به‌‌سوى مقصدِ بيرون از مسجد قرار دهد، كه اگر مقصدش دو راه دارد اين جا صدق «الاّ عابِرى سَبيلٍ» مشكل است، زيرا راه ديگر مشابهى هست كه همين‌‌گونه او را به‌‌مقصد برساند، مگر در صورت عسر يا حرج، بنابراين عبور از مسجد فقط به‌‌عنوان اصل عبور كردن نيست، مگر آن كه به‌‌عنوان يكى از دو راه، بدون نظر داشتن به‌‌مسجد، و به‌‌ناچار از آن عبور كند، كه در اين صورت داخل در اطلاق «عابِرى سَبيل» است.