خونى كه به‌‌هنگام زايمان تا حداكثر ده روز از مجراى تناسلى زن بيرون مى‌‌آيد خون «نفاس» است، و مقصود از زايمان نه تنها بيرون آمدن بچه‌‌ى سالم است بلكه به‌‌همين اندازه كه گويند زاييد گرچه بچّه مرده يا ناقص باشد كه اگر مى‌‌ماند، بچه‌‌ى كامل مى‌‌شد كافى است*، و در صورتى كه به‌‌آن زاييدن نگويند مانند آن‌‌كه تنها «عَلَقه» (خون بسته) دفع شود كه زاييدن نيست، و يا دراين‌‌كه زاييدن است شك شود، خونش نفاس نيست، و بالاخره «نفاس» فقط خونى است كه به‌‌هنگام هرگونه زاييدن بيرون آيد و اگر بدون خون بزايد نفاس نيست، و تنها خونى كه همراه با ولادت و يا پس از آن كه به‌‌حساب ولادت است بيايد نفاس است و بس.