حسین

پیامبراکرم (ص) در روز غدیر خم شخص را بجای خود معین نکرده. صحبت شخص نیست. در روز غدیر خم حکومت اسلامی را پابرجا کرده است بصورت کلی الی یوم القیامه

«ما کَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأى‏»
قلب پیغمبر فؤاد است،
چون در رؤیت معرفتی و در عبودیت
و در شناخت احکام الله در بالاترین قله ممکن قرار گرفته است.
و در لیله معراج نه تنها پای بر فرق کل کائنات مادی نهاد،
بلکه پای روحش نیز بر فرق کل کائنات معنوی قرار گرفت.

قرآن، امامِ امام حسین (ع) است.
امام حسین (ع) را روحش را نکشتند، جسمش را کشتند.
آیا روحِ قرآن، مهم‌تر از جسم برای امام حسین (ع) نیست؟
بنابرین اگر ما بدانیم و ببینیم که این قدر خیانت
و جهالت و ظلم و حتی عناد نسبت به قرآن می‌شود
و آنوقت ساکت باشیم!؟
باید جان‌ها فدا شود،
از خیلی چیزها باید گذشت.