انسان باید نور شود تا نور را نورانی ببیند. مادامی که در ظلمات افهام، ظلمات فطرت ها، ظلمات عقل ها، ظلمات علم ها، ظلمات فتواها، ظلمات تقلیدها، ظلمات که می گویدها و چه می گویدها، مادامی که در این ظلمات هستیم غیر ممکن است.

هم مفرداتِ سُوَر و آیاتِ قرآنی؛ وحیانی است و هم جمعش.
جمع را عمر نکرده، عثمان نکرده، ابوبکر نکرده، علی(ع) نکرده، محمد(ص) نکرده. پیغمبر اگر این قرآن را تحویل داده هم مفرداتش وحیانی است، و هم جمعش وحیانی است

لیلة القدر یکی است، حال که لیلة القدر یکی است، در جای دیگر چیست؟ حداقل یک روز، حدّ متوسط دو روز، حدّ بالاتر سه روز. افقها در کره ارض ما فرق میکنند. در جای دیگر ممکن است بیشتر باشد یا کمتر باشد. ولکن آیا افقی که مثلاً یک روز فرق میکند یا دو روز فرق میکند یا سه روز فرق میکند، لیله قدرش کدام است؟ آیا لیله قدر هر جایی به حساب خودش است؟

قرآن کتابی است که مثل آب در همه حالات زندگی لازم است، میوه لازم نیست، فرش أعیانی است؛ ولیکن آب، نفَس در تمام احوال زندگی لازم است. قرآن هم «انزل من السماء ماءاً فسالت أودیة …» این آبِ حیات‌بخشِ فطرت‌ها و عقل‌ها و روح‌ها و فکرها و تدبرها و ترتیل‌ها و تذکرها و همه‌ی جهاتِ روح و روحانی انسان است.