قرآن، امامِ امام حسین (ع) است. امام حسین (ع) را روحش را نکشتند، جسمش را کشتند. آیا روحِ قرآن، مهم‌تر از جسم برای امام حسین (ع) نیست؟ بنابرین اگر ما بدانیم و ببینیم که این قدر خیانت و جهالت و ظلم و حتی عناد نسبت به قرآن می‌شود و آنوقت ساکت باشیم!؟ باید جان‌ها فدا شود، از خیلی چیزها باید گذشت.

ما نه از انبیاء هستیم، نه از 45 نفر، ممکن است بعضی باشیم، نه از 313 نفر، ممکن است بعضی باشیم، نه از ده هزار نفر، ممکن است بعضی باشیم. اما اگر خارج از تمام این جمع ها بودیم ما رجعت بالاستدعاء داریم.

در مورد واکنش خلفا در غدیرخم روایت است که خلیفه اول و دوم برخواستند و گفتند "بخ بخ لک یا علی اصبحت مولای و مولا کل مؤمن و مؤمنة"