مسئله ۴۵

براى تطهير مَخْرَجِ غايِط و مدفوع كافى است يا آن را بشويى و يا با چيزى كه آن را برطرف مى سازد پاك كنى، ولى براى تطهير محلّ ادرار در هر صورت تنها آب است كه برحسب حديث معتبر «مِثْلَىْ ما عَلَى الْحَشَفَةِ مِن الْبلَلِ» مى باشد، يعنى دو برابر ادرارى كه بر سر عورت مانده، كه اگر يك قطره است دو قطره آب براى تطهيرش كافى است و بالاخره مقصود غلبه ى آب است بر ادرار كه دست كم با دو برابر بودن آب حاصل مى شود. و مى بينيم كه اين جا «مثلى ما على الَحَشَفْه» به زير دقت ها و سليقه ها و مصلحت انديشى هاى به اصطلاح علمايى و حوزوى احياناً معنى دو بار شستن را به خود گرفته، و حال آن كه دو برابر رطوبتى كه بر سر عورت مانده در هيچ لغتى به معنى دو مرتبه شستن نيست، بلكه در اين جا كمّيت مراد است و نه تعداد و كيفيت، كه تنها دو برابر رطوبت باقى مانده ى بول اگر آب بر رويش بريزى پاك است. آرى «بول» در هر صورت نجس است و اگر بر سر عورت باشد اين گونه تطهير مى شود، و در اين ميان «بول» طفل شيرخوار، چه پسر و چه دختر كه لفظ «صبى» در روايت به معنى هر طفلى است و نه تنها پسر، خصوص آن كه در ذيل روايت تصريح مى كند كه پسر و دختر در اين حكم برابرند تنها با غلبه ى آب بر آن تطهير مى شود بدين معنى كه اگر روى زمين يا فرش يا لباس و يا هر چيز ديگر بول كند كافى است مقدارى آب رويش بريزى و ديگر هيچ. گرچه بول غير طفل و نجاست هاى ديگر هم اگر با آب مغلوب و محكوم شدند پاك مى گردند. ولى در ادرار طفل اين گونه تطهير اولويت دارد.