مسئله ۶۲۳

ازدواج داراى دو بخش دايم و موقت است، كه در بخش دايمش هرگز وقتى تعيين نمى‌‌شود و اصولاً وقتش تا آخر عمر زن و يا مرد و يا هر دو مى‌‌باشد و آن هم مجهول است.
و در بخش موقت بايد وقتى كه تا پيش از پايان عمر است مقرر گردد، و يا به‌‌عبارت ديگر وقتش معين است ولى معناى موقت بودن مدتى كم‌‌تر از زمان معمولى مرگ را مى‌‌طلبد، و حتما بايستى مراعات شود، كه اگر مقارن وقت معمولى مرگ يا بيشتر از آن باشد اين عقد موقت نيست زيرا معناى موقت، تا زمان مرگ و يا بيشتر از آن را هرگز شامل نيست، دايم هم نيست زيرا قصد دوام هم نداشته و در نتيجه اين عقد كلاً باطل است.
بنابراين عقدهايى كه موسوم به‌‌عقد موقت 88 ساله يا 99 ساله و مانندش است، نه عقد موقت است و نه دايم، بنابراين اين رقم عقدها باطل است و اگر عمل جنسى هم صورت گيرد زناست زيرا اين‌‌عقد صورت گرفته نه تحت شرائط و احكام عقد موقت است، نه تحت عنوان و احكام عقد دائم، بنابراين اين رقم عقدها از ريشه باطل است، مگر اين‌‌كه قصد 99 ساله و يا هم‌‌زمان با مرگ به‌‌معناى عقد دايم باشد كه از نظر عقلانى هم اين‌‌گونه است و در اين‌‌صورت اين عقد دايم است و قصد دوام هم شرطى براى عقد دايم نيست زيرا طبع 99 ساله دوام است چه قصد باشد و يا نباشد، بلكه قصد انقطاع براى عقد منقطع شرط است و بس و بالاخره اگر قصد دوام هم به‌‌صورتى غيرانقطاعى گرچه با تعيين مدتى بيش از انقطاع و يا همان با مرگ باشد به‌‌حساب عقد دايم است و اين‌‌جا احتياطى شديد در تجديد عقد با شرائط شرعى است.