مسئله ۶۸۹

حكم حجاب و نگريستن در قرآن کريمدر اختصاص مؤمنين و مؤمنات است بنابراين نظر كردن به‌‌دختر نابالغ، و يا نظر كردن پسر نابالغ به‌‌دختر بالغ از اين حكم بيرون است، مگر پسرى كه توانايى عمل جنسى را داشته باشد كه «أوِ الطِّفْلِ الَّذينَ لَمْ يَظهروا عَلَى عَوْراتِ النِساءِ»(سوره‌‌ى نور، آيه‌‌ى 31) اطفالى را كه چيرگى بر عورت‌‌هاى زنان نداشته باشند از اين ممنوعيت بيرون دانسته، كه معنى ظهور، اطلاع و امكان استفاده از عورت زنان است، و نه صرف اطلاع كه عبارت درستش «لمْ يَطَّلِعوا» است و نه «لمْ يَظْهَرُوا».
روى اين اصل مردانى هم كه توان يا امكان جنسى ندارند چنانند كه برحسب همين كريمه «أوِ التّابِعينَ غَيْرِ أولِى الإرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ»(سوره‌‌ى نور، آيه‌‌ى 31) «مردانى كه در حاشيه‌‌ى زندگيند» كه نياز جنسى هرگز ندارند، كه يا خيلى پيرند و يا حالت و يا آلت مردانگى ندارند، و يا بالاخره چنان جرأتى به‌‌خود نمى‌‌بينند كه با بانوى خانه‌‌اى كه در آن كار مى‌‌كنند درآميزند اينان نيز از نامحرمان نيستند.