مسئله ۸۷۸

برحسب آيات و رواياتِ غيبت تنها غيبت كردن از مسلمان حرام است و بس، و تنها شرط اخوت اسلامى مسلمان بودن است و بس، كه برادران سنى ما نيز هم‌‌چون شيعيان در پرتو اين آيات و روايات آبروشان محترم و حفظ‌‌الغيب‌‌شان واجب است كه آيه‌‌ى «فَإن تابُوا وَ أقامُوا الصَّلاةَ وَ ءَاتَوُوا الزَّكاةَ فَإخْوانُكُمْ فِى الدّينِ»(سوره‌‌ى توبه، آيه‌‌ى 11) تنها اخوت و برادرى اسلامى را برمبناى اين سه شرط نهاده كه «از بت‌‌پرستى بيزارى جويند و نماز را به‌‌پا دارند و زكات را بپردازند»، و از شگفتى‌‌هاى فقه ما است كه فقيهى بزرگوار هم‌‌چون‌‌مرحوم شيخ مرتضى انصارى ـ كه در ميان متأخرين شيخ‌‌الفقهاى على الإطلاق شناخته شده است ـ در حالى كه غيبت اطفال شيعه را حرام مى‌‌داند غيبت برادران سنى را حلال بلكه واجب شمرده كه در حكم اول به‌‌آيه‌‌ى «وَ إنْ تُخالِطُوهُمْ فَإخْوانُكُمْ» (سوره‌‌ى بقره، آيه‌‌ى 220) با اضافه كردن «فِى‌‌الدين» كه اين كلمه در اين‌‌جا نيست، اخوت دينى اطفال شيعه را ثابت كرده، و سپس برمبناى آيه «أيُحِبُّ أحَدُكُمْ أنْ يَأكُلَ لَحْمَ أخيهِ مَيْتا» (سوره‌‌ى حجرات، آيه‌‌ى 12) اطفال شيعه را مشمول اين آيه قرار داده، در حاليكه «فى‌‌الدين» در آيه‌‌ى انفال است كه برادرى دينى را بين تمامى كسانى كه از شرك بيزارى جسته و نماز به‌‌پا مى‌‌دارند و زكات مى‌‌دهند، مقرر كرده، و اين استدلال عوضى جابه‌‌جا كه موجب‌‌اين چنين فتواى جابه‌‌جا و نابه‌‌جا شده است از نتايج دورى فقه و فقهاى ما از قرآن کريماست!
آرى! اين‌‌جا «كُمْ» تمامى مؤمنانند و نه تنها شيعيان، و ايمان هم كه در مقابل كفر است همه‌‌ى مسلمانان را دربر دارد، و نه اين‌‌كه شيعه سنى را و سنى هم شيعه را مؤمن ندانند، كه خطاب‌‌هاى ايمانى قرآنى هم در اين ميان جايى نداشته باشند!
و بالاخره قاعده‌‌ى عمومى در زمينه‌‌ى غيبت اين است كه غيبت تمامى مسلمانهاى مكلف حرام است و نه اطفالشان، مگر در زمينه‌‌اى كه اگر آگاه شوند بدشان بيايد و آزرده شوند زيرا هر كارى را كه بكنند نه واجب است و نه حرام، بنابراين ترك واجب و فعل حرام براى آنان عيب نيست كه موضوعى هم ندارد، تا در نتيجه غيبت‌‌كردنشان در اين زمينه‌‌ها موضوعيّتى داشته باشد، مگر در صورتى كه اگر بفهمند ناراحت شوند كه اين‌‌جا از باب آزارشان ـ در كل ـ حرام است و نه غيبتشان، چنان‌‌كه آزار رساندن به‌‌حيوان نيزحرام‌‌است ولى غيبت نيست. و غيبت از نامسلمانان چه منافقان و چه غيرمنافقانشان حرام نيست، مگر آن‌‌كه از اين غيبت آگاه گشته و آزرده شوند كه آزردن كسى به‌‌ناحق حرام است،بله اگر استحقاق آزردن را داشته باشند گرچه مسلمان هم باشندبه‌‌جهت استحقاقشان جايز است .