از شرائط صحت وضو نيت قربت است كه «إذا قُمْتُمْ إلى الصَّلاةِ فَاغْسِلُوا» «چون آماده‌‌ى نماز شديد پس بشوييد…» و چون نماز عبادت است و بدون قصد قربت درست نيست، وضويى هم كه براى نماز است طبعا بدون قصد قربت درست نمى‌‌باشد، كه اگر براى خنك شدن و يا پاك يا پاكيزه شدن و يا خودنمايى و هر مقصدى ديگر به‌‌جز نيت وضو باشد هرگز به‌‌حساب وضو نمى‌‌آيد، و براى نماز و هر چه شرطش طهارت از حدث است كافى نيست*.