تدبر

قرآن برای قالب‌ها نیست، برای گوش نیست، برای زبان نیست، برای نوشتن نیست.
این نوشتن برای دیدن است. این خواندن برای گوش کردن است.
خواندن و گوش کردن برای فهمیدن است.
فهمیدن برای تفکر کردن و تعقل کردن است.
و بعداً به مرحله صدر، صدر انسان و سینه روح را منشرح کردن است.
و بعداً در قلب وارد شدن است.
و مرحله عالی‌تر این است که قلب ما فؤاد گردد.

قرآن معصوم است، شکی نیست. در بُعد لغات، در بُعد صَرف، نحو، بلاغت، فصاحت، جمله‌بندی، پرورش دادن مفاهیم تاریخی که قرآن به الفاظ وحیانی آورده، در کلّ ابعاد: ظاهرش، باطنش، ترتیبش، منطقش، فلسفه‌اش، عرفانش، ادب لفظی‌اش، ادب معنایی‌اش، در تمام، فوقِ کلّ مراحل اعجاز است.